Δευτέρα 5 Μαρτίου 2012
55 χρόνια από τη θυσία του Γρηγόρη Αυξεντίου
«Ναι, η πιο μεγάλη πράξη της ζωής μας είναι η απόφαση του θανάτου μας, όταν υπάρχει κάποια διέξοδος, όταν μπορείς και να τον αποφύγεις, και συ τον διαλέγεις σαν τιμή και σα χρέος για τους άλλους, πιο πέρα απ’ τις ανάγκες σου.»
Στίχοι από το ποίημα Αποχαιρετισμός του Γιάννη Ρίτσου για την αυτοθυσία του μεγάλου εθνομάρτυρα Γρηγόρη Αυξεντίου.
Ο Γρηγόρης Αυξεντίου πολέμησε σθεναρά εναντίον της αγγλικής αποικιοκρατίας. Υπήρξε υπαρχηγός της ΕΟΚΑ και ήταν γνωστός με τα ονόματα Σταυραετός του Μαχαιρά και «Ζήδρος». Στις 3 Μαρτίου το 1957 καταγράφηκε μία από τις μεγαλύτερες πράξεις πατριωτισμού και θυσίας από ένα σύγχρονο ήρωα. Ο Αυξεντίου αρνούμενος να παραδοθεί στους Άγγλους, με το ηρωικό Μολών Λαβέ του, παραμένει στο κρησφύγετο του αντιμετωπίζοντας με περισσή περηφάνια και λεβεντιά τον επικείμενο θάνατο του. Μετά από πολύωρη μάχη, οι κατακτητές αποφασίζουν να περιλούσουν το κρησφύγετο με βενζίνη και να τον κάψουν ζωντανό. Ο στόχος τους επιτεύχθηκε, οι φλόγες αγκάλιασαν το κορμί του ήρωα αλλά ποτέ την ψυχή του... Γιατί οι φλόγες μετατράπηκαν σε φάρο που εκπέμπει πατριωτισμό και αγωνιστικότητα. Η θυσία του έγινε σύμβολο Αγώνα για Ελευθερία όλων των λαών.
